Zgodnie z zaleceniami WHO kluczowym elementem Diagnostyki zakażeń w kierunku identyfikacji wirusa SARS-CoV-2 jest wykrywanie materiału genetycznego patogenu w badanym materiale za pomocą łańcuchowej reakcji polimerazy z odwrotną transkrypcją
(RT-PCR – diagnostyka bezpośrednia). Wyróżniony test charakteryzuje się wysoką czułością i specyficznością warunkującą wykrycie materiału genetycznego wirusa u Pacjentów, również w fazie utajnionej zakażenia, przed wystąpieniem objawów. Cecha ta odgrywa kluczową role
w prewencji rozprzestrzeniania się patogenu.
Procedura diagnostyczna złożona jest z dwóch etapów: Izolacji materiału genetycznego wirusa oraz jego powielenia w warunkach wielokrotnych zmian temperatury. Materiałem wyjściowym wykorzystanym w ramach badania jest wymaz z nosogardzieli.
Do zalet diagnostyki bezpośredniej opartej o metodę PCR zaliczamy:
możliwość otrzymania wyników dodatnich przed wystąpieniem pierwszych objawów klinicznych, niskie ryzyko wystąpienia reakcji krzyżowych (przy odpowiednim doborze starterów). możliwość otrzymania wyników dodatnich również u pacjentów u których zakażenie przebiega bezobjawowo lub skąpo objawowo,
